لحظه های بی مروت:
آه که چقدر سخت است لحظه های دور از تو بودن ....
آه که چقدر تلخ است بی تو بودن....
گاهی از این زندگی خسته میشوم ، گاهی نیز از عشق دلشکسته میشوم !
گاهی در گوشه ای تنها مینشینم و اشک میریزم ، گاهی نیز عکسهایت را در آغوش
میگیرم و از دلتنگی ات گریه میکنم ....
این است رسم عشق ، چقدر دردناک است این لحظه های عاشقی...
پشیمانم از اینکه عاشقم ، پشیمانم از اینکه در دام عشق گرفتارم ....
کاش که عاشق نمیشدم ، تنهایی دوای درد من است...
دلم نمی آید رهایت کنم ، حالا که عاشقت هستم دلم نمیخواهد قلب مهربانت را بشکنم!
گرچه من از کرده خویش پشیمانم ، اما چون با تو هستم خوشبخترینم !
آنقدر دوستت دارم که دلم نمیخواهد بگویم که فراموشم کن !
آه که چقدر این لحظه ها نفسگیر است ، آه که چقدر این قلب بی گناهم پریشان است!
از امروز میترسم که از من دور شوی ، از فردا میترسم که تو را از دست بدهم ، به چه
امیدی با تو باشم ای بهترینم؟
این سرنوشت و روزگار بی وفا با قلب من نمیسازد میدانم اگر با تو باشم فردا که رسید
حال و هوای من از امروز دلگیرتر است!
آه که چقدر این لحظه ها بی مروت است !
قلب من بی طاقت است ، چشمهایم دیگر اشکی ندارند برای ریختن !
نمیدانم از دوری تو اشک بریزم ، یا از دلتنگی ات !
نمیدانم غصه امروز را بخورم ، یا غم فردا را بکشم!
نه دیگر کار من از کار گذشته است ، راهی جز عاشق ماندن و غم و غصه های عشق را
تحمل کردن نیست !
باید سوخت .... باید در راه عشق نابود شد ... آه که چقدر تلخ است !
فصل عریان عشق...
اگر یک سال چهار فصل دارد ، اگر یک سال زمستانی دارد ، تابستانی دارد !
بهار من که گذشت ، همه فصل هایم به رنگ خزان است !
رنگ بهار را از یاد برده ام ، تو رفتی و تا به امروز شکوفه ای در زندگی ام ندیده ام..
تو رفتی و طوفان جدایی آمد و خاطره های سبز زندگی ام را با خود برد ....
کجاست حتی یک برگ از آن خاطره های سبز؟
تو رفتی و فصل سرد وجودم آمد، فصلی عریان ، گونه ای پریشان ، چشمی گریان!
اگر در قلبم تنها تو را دارم ، هنوز هم باور دارم که باز هم تو را دارم ،اما من دیگر تو را در
کنارم ندارم!
فصل عریان زندگی آمد ، فصلی که دیگر رنگ امید در آن نیست !
شاید رنگ زرد نا امیدی ، یا رنگ سیاه تنهایی به چشم بیاید!
به امید شکفتن غنچه ای در تنها گلدان باغچه قلبم نشستم اما افسوس که باران عشق
نیامد و آن شاخه نیز خشک شد !
اگرچه این فصل ها بی رنگ و روست ، بی عطر و بوست اما همچنان همه فصلها برایم
زیباست زیرا هنوز عشق تو در دلم زنده است و با عشق تو زندگی میکنم!
اگرچه رفتی و مرا با کوله باری از غم و غصه تنها گذاشتی اما هنوز به انتظار بهار
نشسته ام ، بهاری که دیدن آن برایم یک رویاست
شاید در این فصلها ، فصل سبز عشق فرا برسد ، شاید تا ابد نیز این فصلها همه یک
رنگ به همین رنگ ، رنگ نا امیدی ، رنگ جدایی باقی بماند
فصل عریان عشق ، فصل غم انگیز سالیست که تو را هنگام دیدار آخر در میان سیل
اشکهایم میدیدم!
هنوز چهره خیس تو در چشمانم نقش بسته است ، هنوز دستهای گرم تو درون
دستهایم یخ زده است !
شاید این اولین و آخرین فصل عشق باشد
ساعتها یک ساعت به عقب کشیده میشود، امروز نیز بی تو همان فصل عریان دیروز
است !
باور ندارم امشب آسمان بی ستاره باشد،ماه خواب باشد و دلم گرفته باشد
باور ندارم لحظه تنهایی را ، صدای ناله مرغ اسیر را ، سکوت لحظه های بی کسی را!
باور ندارم در این لحظه بی تو باشم ، تو رفته باشی و من دلشکسته باشم!
باور ندارم یک ثانیه بی تو بودن را ، باور ندارم یک لحظه دور از تو بودن را !
نه عزیزم باور ندارم که برایم در نامه ات نوشتی خدانگهدار !
اگر بخواهم باور کنم بی تو بودن را ، باور کن نمیخواهم این زندگی را!
باور ندارم باغچه زندگی بدون گل باشد ، باران نباریده و آن گل پژمرده باشد!
زندگی معنای بی تو بودن را اینگونه برایم معنا کرد که خیلی تلخ است تنهایی!
من نیز زندگی را برای تو اینگونه معنا میکنم که بدون تو هرگز!
باور ندارم طلوعی را ببینم که تو در آن نباشی ، باور ندارم غروبی بیاید
و من بی تو باشم!
از طلوع تا غروب این زندگی ، و از غروب تا طلوع آن میخواهم با تو باشم،
به یاد تو باشم ، در کنار تو باشم و آخر سر نیز در آغوش تو از این دنیا رفته باشم!
باور ندارم لحظه های بی تو بودن را ، لحظه ها همه میدانند درد تنهایی ام را!
تنهایی شاهد است درد دلتنگی ام را ، میخوانم و اشک میریزم تا ببینم تو را و بگویم
فدای تو عزیزم ، دلتنگت بودم ای بهترینم ، تو آمدی و دلم باز شد ، دوباره درددلهای
عاشقانه بینمان آغاز شد ....
باور دارم لحظه های با تو بودن را ، باور دارم که هیچگاه بی تو نخواهم ماند!